Four weekends and a football game

Lieve allemaal,

Alweer bijna een maand sinds mijn laatste berichtje hier. De tijd gaat nog steeds snel. En het zit er al weer bijna op. Nog maar 25 dagen en dan arriveert Carlijn op San Francisco Airport (:D); dan nog twee weekjes vakantie en daarna weer terug naar Nederland. Gelukkig staat er nog genoeg op de planning de komende weken – morgen vertrek ik naar Houston, Texas om daar met een vriend uit I-House thanksgiving te vieren. Maar daarover in een later bericht meer.

In dit bericht wil ik even terugblikken om de afgelopen vier weekenden en de American football game tegen Stanford. Maar laten we bij het begin beginnen.

ONE – Halloween en US Half Marathon

Op vrijdag 31 oktober was het Halloween. Voor kinderen betekent dat langs de deuren gaan en snoep scoren, voor volwassenen is Halloween gewoon een goed excuus voor een feestje, verkleed natuurlijk. Op donderdag was er voor I-House bewoners een Halloween feestje in een lokale kroeg. Voorafgaand aan het feestje had ik wat vrienden uitgenodigd in mijn kamer voor een kleine pre-party. Het is verbazingwekkend hoe snel mensen in I-House op de hoogte zijn van een feestje, dus al snel stond mijn hele kamer en een deel van de gang vol. Rond de klok van elf verplaatste iedereen zich naar de kroeg en werd het feestje tot in de late uurtjes doorgezet. De foto’s spreken voor zich denk ik 😉

Ook op vrijdag was er genoeg te doen in en om Berkeley, maar ik besloot om rustig aan te doen. De reden daarvoor was dat ik zondag de US Half Marathon zou gaan rennen. Al voordat ik naar Mexico vertrok had ik hier mijn zinnen op gezet; het leek mij een mooie uitdaging, zeker gezien ik op het moment van inschrijven met moeite 5 kilometer kon rennen. Het inschrijfgeld was ongeveer $100, een goede motivatie om ook daadwerkelijk te gaan trainen dus. Eenmaal in Berkeley aangekomen kwam ik erachter dat drie andere I-House bewoners de halve marathon ook gingen rennen, een heus I-House team dus.

Op zaterdag gingen we met zijn vieren naar Fort Mason in San Francisco om onze loopnummers en shirts op te halen. ‘s Avonds op tijd naar bed, want de wedstrijd zou om 7:00 uur beginnen, wat in hield dat we rond de klok van vijf in Berkeley moesten vertrekken.

Zondag was de grote dag daar. Na een slaperig taxiritje en wat laatste voorbereidingen verplaatsten we ons naar de startlijn en om zeven uur klonk het startschot. Tussen de renners in liepen zogenaamde “racepacers” – ervaren renners die een bepaalde snelheid lopen en met wie je dus mee kunt lopen om een bepaalde tijd te halen. De eerste helft liep ik mee met een dame die 2:15:00 zou lopen – wat iets sneller is dat mijn streeftijd van 2:20:00. Dat ging op het begin vrij goed, tot we de Golden Gate Bridge op moesten lopen en ik merkte dat het toch wel veel scheelt als je de zwaartekracht aan jouw kant hebt.

De laatste kilometers waren zwaar. Gelukkig stonden vijf trouwe supporters mij bij de finishlijn toe te juichen, waarvoor dank! Mijn uiteindelijke tijd: 2:23:00. Achteraf heb ik nog even opgezocht hoe goed ik het relatief gedaan had; ongeveer twee derde van de renners waren sneller dan mij, dus best een prima score (gezien mijn enorm sportieve achtergrond) al zeg ik het zelf.

TWO – Yosemite

Het weekend van 7 december kreeg ik bezoek uit de oostkust. Bas, een medestudent uit Eindhoven, studeert op het moment in New Jersey en kwam een weekendje langs om San Francisco te bezoeken. Zelf wilde ik graag nog naar Yosemite National Park gaan en de Half Dome beklimmen en Bas was daar ook wel voor in. Dus vertrokken we op zaterdagochtend richting Yosemite. Daar aangekomen wilden we eerste Lower Yosemite Falls bekijken, maar die bleken opgedroogd te zijn, dus besloten we op tijd naar ons hotel te gaan – zondag zou immers een lange dag worden.

Zondag was het tijd voor de beruchte Half Dome hike. Deze hike van 14.2 miles (22.7 kilometer) met een hoogteverschil van 1600 meter kreeg online een moeilijkheidsfactor toegewezen van 5/5. De hike was dan ook lang en zwaar, maar wel erg mooi en zeker de moeite waard. Helaas konden we niet helemaal naar de top, omdat de kabels die klimmers helpen met het laatste stukje weg waren voor het seizoen. Via via hadden we gehoord dat het zonder de kabels alsnog mogelijk zou zijn om het laatste stukje te beklimmen, maar toen we zagen hoe stijl dat stukje was, besloten we dat we wel graag nog onze volgende verjaardag wilden vieren. Gelukkig was het uitzicht 50 meter onder de top nog steeds meer dan de moeite waard, wat de onderstaande foto’s goed illustreren.

THREE – Vegas

Toen we tijdens onze vakantie drie jaar geleden in Vegas kwamen, was ik net geen eenentwintig. Alhoewel we het daar enorm naar onze zin hebben gehad, is Vegas toch wel gemaakt om te drinken en te gokken; een goede reden om nog eens terug te gaan dus. Aangezien de vliegtickets redelijk duur waren, besloten we om lekker met de auto te gaan. Een negen uur durende rit vanuit Berkeley later kon het avontuur beginnen.

Na de eerste avond te hebben vertoefd in een van Vegas’ vele clubs (super cool, ook al kosten de drankjes 16 dollar), besloten we de tweede en laatste avond voor een iets gevarieerder programma te gaan. Het programma bestond onder andere uit het rijden van de achtbaan op het New York-New York hotel, het bezoeken van een voorstelling van Cirque du Soleil (super gaaf), het drinken van yard-long margaritas (zie foto), het drinken van Gordon Ramsey’s favoriete biertje in Ceasar’s Palace, weinig geld in de gokmachines gooien en gratis dure drankjes krijgen (werkte niet), blackjack spelen ($10 verdiend, hoppa) en het bezoeken van een ice bar (-5 °C, alles is van ijs). Al met al een topweekend 🙂

FOUR – Big game en verjaardag

Het afgelopen weekend was het tijd voor de langverwachte ‘Big game’ – de Stanford-Berkeley football game. Op vrijdagavond begon het weekend met een traditionele ‘bonfire rally’ – een groot vreugdevuur waarbij de vlag en mascotte van Stanford ceremonieel worden verbrand, terwijl op de achtergrond een marching band liedjes speelt, cheerleaders dansen en diverse andere studentengroepen acts doen die voornamelijk in het teken staan van het belachelijk maken van Stanford. Mijn persoonlijke favoriet was het liedje “Stanford girl” (naar de wijze van Uptown girl), wat ging over een Stanford meisje dat goede cijfers haalde “because her parents built a library”.

Zaterdag was het game day. Voor mij was dit ook de eerste keer dat ik naar een wedstrijd ging kijken. De wedstrijd duurt officieel een uur, maar door alle onderbrekingen en reclames tussendoor hebben we uiteindelijk van 13:00 tot 16:30 in het stadion doorgebracht. De ceremoniële offering van de Stanford vlag mocht niet baten: de Golden Bears verloren met 17 tegen 38. Desondanks was de sfeer is het stadion leuk en was het zeker de moeite om een wedstrijd mee te maken.

‘s Avonds was er weer een klein feestje in mijn kamer, ter ere van mijn verjaardag op zondag, maar dit werd snel afgebroken wegens geluidsoverlast. Dus verplaatste ons gezelschap zich naar de stad voor de rest van mijn verjaardagsfeestje. Na een gezellige avond en een brakke zondagochtend, gingen we zondag nog met een groepje mensen uit eten. Ik had ook nog een mooie verjaardagstaart gekregen van wat vrienden hier, dus we hadden nog een prima toetje na het eten.

Carlijn was zoals gebruikelijk goed voorbereid en mijn verjaardagskaart van haar lag dan ook al enkele dagen van tevoren in de bus, met een uitnodiging om naar een cabaret voorstelling te gaan in Nederland, leuk! Pap en mam stuurden een pakketje met enkele Nederlandse lekkernijen, waar ik ook erg blij van werd (truffelpepernoten!!). Verder heb ik nog enkele leuke kaarten, cadeautjes berichtjes en zelfs een videoboodschap ontvangen, waarvoor dank 🙂

Dat was het weer voor vandaag. Ik heb het nog goed naar mijn zin hier, maar kijk er ook weer naar uit om ‘thuis thuis’ te zijn en natuurlijk om iedereen weer te zien :-). Tot over een maandje!

One thought on “Four weekends and a football game

  • November 26, 2014 at 08:25
    Permalink

    “Als je de zwaartekracht aan jouw kant hebt”, hahaha!! Goed bedacht, maar je bent toch hopelijk iets aan het inleveren van deze bijzondere krachten :p Mooie foto’s weer. Ik heb heel veel zin om die kant in te komen, gelukkig niet meer zo lang 🙂 XX

    Reply

Leave a Reply