Onder het mom van “waarom ook niet?” boekte ik begin dit jaar een retourtje Taiwan om Joeri op te zoeken, in de hoop deze hardwerkende man een beetje te kunnen ondersteunen met zijn zware studiebezigheden. Samen met Lex (die ook in Taipei studeert) en Bram (op doorreis vanuit een semester Berkeley) was ons reisgezelschap compleet – een echte mannenvakantie dus.
Op 2 juni kwam ik er achter dat mijn vlucht op 3 juni (en niet, zoals ik dacht, op 4 juni) zou vertrekken. Dat resulteerde in twee stressvolle dagen, maar eind goed, al goed: door mijn late inchecken werd ik door KLM voor gratis op een ‘Economy Comfort’ stoel gezet. Kost normaal 80 euro, dus ik blij. Helaas bleek mijn buurman nog meer extra ruimte nodig te hebben dan wat deze plaats al bood, waardoor het gezegde “schouder aan schouder staan” heerlijk 13 uur achtereen opging.
Aangekomen in Taiwan kwam ik er achter dat ik mijn speciaal voor Lex meegenomen frikadellen niet mocht invoeren, dus moesten deze op het vliegveld achter blijven. Een busritje later stond ik in hartje Taipei, waar Joeri, Lex en Bram al stonden te wachten met een heerlijk Taiwanees biertje. En dat was de eerste van velen, want die avond zouden we, in Joeri’s woorden, “voor 12 ekkeballen ons hoofd eraf gaan schroeven” (all you can drink).
De eerste dagen in Taiwan stonden in het teken van sightseeing Taipei. Op een bepaald moment kwamen we een elektronicabeurs tegen, waar we besloten een kijkje te nemen. We vermaakten ons prima – Joeri deed een potje karaoke, Bram vond een nieuwe business opportunity, we kregen dating advies (quote: “niet te veel neuken dit weekend!”) van een Nederlander die, bij gebrek aan naam, bij ons bekend stond als “randstad Barrie” en naar eigen zeggen zo’n 300 nummers van single vrouwen in zijn telefoon had staan. Verder kwamen we een heuse Nederlandse politieagent tegen, uitgeprint op een kartonnen plaat en gebruikt in een context die werkelijk niets met politie te maken had.
Zaterdag was onze eerste reisdag. We haalden de auto op en bezochten een geopark (park met rotsformaties) en een waterval vlakbij Taipei. ‘s Avonds reden we meteen door naar ons hostel in Hualien, vanuit waar de Taroko gorge zouden gaan verkennen. Zondag begonnen we met een hike, die 5 uur zou moeten duren maar die wij in 2,5 uur afvinkten. Maandag gingen we ‘rivertracen’, door watervalletjes en over rotsen door een rivier naar boven klimmen.
Dinsdag reisden we verder door naar het zuiden, naar de stad Taitung. Onderweg kwamen we nog langs “sixty stone mountain”, wat een paar mooie plaatjes opleverde. Taitung zelf was, volgens Lonely Planet, niet de leukste stad van Taiwan: “There’s little reason to visit this sprawling, traffic congested town”. Na een nachtje in een hostel/kapperszaak (gecombineerd), vertrokken we dan ook meteen weer naar de haven, om de ferry te pakken naar Green Island.
Green Island was tof en warm. Met onze elektrische scootertjes konden we in ongeveer een uurtje tijd een rondje om het eilandje (ong. 20 km) rijden. Onderweg was er van alles te zien en te doen: snorkelen, natuur, een oude gevangenis, hot springs en uiteraard de nodige restaurants. Green Island werd ook wel het “burning island” genoemd, en de reden daarvoor werd Lex en mij pijnlijk duidelijk; onze armen waren na een halve dag al verbrand. Ook kamperen bleek een uitdaging, aangezien het zo warm was dat het vrijwel onmogelijk was om in de tent in slaap te raken. Desondanks was Green Island in mijn ogen wel het mooiste en ook meest relaxte gedeelte van de reis. De foto’s zeggen genoeg denk ik.
Eindoordeel
Al met al heb ik Taiwan als een erg leuke vakantiebestemming ervaren. De mensen zijn vriendelijk, het eten is lekker (ook al weet je niet altijd wat je besteld), alles is goed betaalbaar. De taal blijft wel een uitdaging, maar gelukkig kon Lex ons af en toe redden met zijn Mandarin skills. Al met al een topvakantie!