Vrede, adrenaline en zout

Onze eerste week in Bolivia stond in het teken van vrede en adrenaline. In de categorie vrede: de vertaling van ‘La Paz’, de stad waar wij deze week verbleven, het pittoreske ‘Isla del sol’ op het Titicacameer, rondwandelen in de ‘Valle de la Luna’ en de rust op straat door het gebrek aan auto’s tijdens stakingen in Cusco en La Paz, die wij beiden mee mochten maken. In de categorie adrenaline: last-minute een vlucht boeken naar Bolivia die 2,5 uur later vertrekt omdat er geen bussen uit Cusco rijden, verkleed als spiderman van een flatgebouw abseilen en mountainbiken op ‘death road’, de meest gevaarlijke weg van de wereld.

Verder kwamen we deze week ook nog terecht op een enorme markt waar wij de enige toeristen waren, bezochten we de ‘heksenmarkt’, waar naast veel geluksamuletjes ook alpaca-foetussen te koop zijn en kwamen we er achter dat bergbeklimmen om 5400 meter hoogte lastiger is dan op zeeniveau. Een bijzondere eerste week in Bolivia dus – hierbij een kort verslagje.

Eerst echter nog wat foto’s van onze laatste dagen in Cusco – Carlijn heeft een dagje paard gereden door de Sacred Valley (Koen mocht niet mee omdat hij te veel spiermassa had) en hebben we een city tour door Cusco gedaan.

Ons bezoek aan Bolivia begon onverwacht een paar dagen eerder dan gepland. Het plan was om vanuit Cusco een bus te nemen naar Puno (aan het Titicacameer) en om vanuit daar door te reizen naar Copacabana (net over de grens in Bolivia), ook aan het Titicacameer. Echter bleek onze bus door een staking niet te rijden (hier kwamen we achter na eerst 30 minuten op het busstation hebben zitten wachten, waar alles ‘business as usual’ was – niemand die even kwam melden dat we eigenlijk totaal geen reden hadden om daar te zijn). De bus zou ‘misschien morgenavond’ gaan, en gezien we de betekenis van het woord ‘misschien’ inmiddels kennen, besloten we de route iets te veranderen en boekten we een last-minute vlucht naar La Paz, die 2,5 uur later zou vertrekken. Na een paar stukjes lopen en twee ‘ali-illegali’-taxi’s die blijkbaar niet meededen aan de staking, kwamen we gelukkig op tijd op het vliegveld aan en een paar uurtjes later stonden we in La Paz, Bolivia.

Zoals hierboven al te lezen is, hebben we ons hier zeker niet verveeld. Zo brachten we een bezoekje aan de ‘Valle de la Luna’ (vallei van de maan), een mooie vallei met een maan-achtig landschap die iets zuidelijk van La Paz ligt. Daarnaast bezochten we enkele lokale marktjes. Verder lazen we op internet iets over een activiteit in La Paz, waarbij je, verkleed als spiderman of een andere superheld, van een flatgebouw af kon abseilen. Dat moest Koen natuurlijk gedaan hebben, terwijl Carlijn alles op de gevoelige plaat vastlegde. En natuurlijk werden de lokale marktjes door ons bezocht.

Door de spontane wijziging in ons reisplan, hadden we helaas het Titicacameer gemist, dus besloten we om vanuit La Paz nog even ‘terug’ te gaan en namen we een bus naar Copacabana. De volgende dag vertrokken we vroeg naar het Isla del Sol, een eiland in het Titicacameer, waar we een mooie wandeling maakten.

Maandag was alweer onze één-na-laatste dag in La Paz. La Paz is de hoogst gelegen hoofdstad van de wereld (ongeveer 4000 meter boven zeeniveau) en hierdoor zijn nabijgelegen hoge bergen relatief goed bereikbaar. Maandag bezochten wij de berg ‘Chacaltaya’ – met een busje reden we een flink stuk omhoog en vervolgens moesten we nog een stukje klimmen, om vervolgens om 5410 meter uit te komen. Het klimmen was erg zwaar door de ijle lucht, maar uiteindelijk was het erg cool om op deze hoogte midden in de wolken te staan!

Dinsdag hebben we overdag gemountainbiked over de ‘death road’, ook wel de gevaarlijkste weg van de wereld genoemd. Gelukkig was het gevaar voor ons, als echte Nederlanders met goede fietsvaardigheden, minder groot dan verwacht. Gehuld in een pak met helm zijn we van 4600 naar 1200 meter afgedaald over een hobbelig pad vol met haarspeldbochten en diepe afgronden. Het uitzicht was prachtig, al waren onze ogen natuurlijk wel vooral op de weg gericht. In het dal werden we verwelkomd door een koud drankje en een warme douche, ook erg relaxed.

Van dinsdag op woensdag namen we een nachtbus van La Paz naar Uyuni, waar ons woensdagochtend een driedaagse ‘Salar de Uyuni’ tour wachtte. Tijdens deze tour bezochten we gedurende drie dagen met een jeep de prachtige zoutvlakten en natuurgebieden in het zuidwesten van Bolivia. Op de zoutvlakten werd door ons de nodige aandacht besteed aan de welbekende perspectieffoto´s. De rest van de dagen was er een grote diversiteit aan natuur te beworderen (vulkanen, een eiland vol cactussen, meren, flamingo´s en gigantische geisers waar we om half 5 voor op moesten staan), en ook een grote diversiteit aan weersomstandigheden. Zo stonden we op het ene moment nog in de zon te verbranden, zo sliepen we ´s nachts onder 4 dekens omdat het -6 graden Celcius was.

Na de tour hadden we een transfer naar het dorpje San Pedro de Atacama in het noorden van Chili, waar we nu zijn. Morgenavond vertrekken we richting het zuiden, waar we via La Serena naar de hoofdstad Santiago zullen reizen. Vanuit daar hebben we volgende week zaterdag een vlucht naar Argentinië, waar we onze laatste weken zullen doorbrengen. Maar hierover later meer!

Groetjes uit Chili,

Koen en Carlijn

7 thoughts on “Vrede, adrenaline en zout

  • November 1, 2015 at 09:18
    Permalink

    Ha samen.
    De foto’s zeggen idd weer genoeg! jullie maken het daar wel. Wat staat er veel op jullie netvlies geschreven om niet meer te vergeten. En goed dat er foto’s van zijn. Die stofjes op de markt spreken mij wel aan; die had ik ook wel even willen vasthouden!
    Geniet samen van die laatste weken want die tijd gaat alweer snel!
    De jeugd hier ligt nog in bed; gisteren groot Mierds feestje in de Ster gehad;)
    Verder alles zijn gangetje; de zon laat zich alweer zien; het belooft hier in Mierd een mooie dag te worden;)
    groeten van ons allemaal.

    Reply
  • November 1, 2015 at 09:48
    Permalink

    Ha Carlijn en Koen. Elke keer denk ik weer, mooier dan dit kan het toch niet worden. En dan zien we weer prachtige foto’s voorbijkomen van werkelijk schitterende natuur, of van lokale dorpjes. Dit zal voor jullie natuurlijk helemaal zo zijn!
    En dan weer zo’n boeiend verhaal erbij, dat maakt het voor ons een beetje gemakkelijker voor te stellen hoe het daar is.Erg leuk dat jullie dit elke keer met ons delen. ! Het kaartje van de Galapagos eilanden is gisteren bezorgd, dus precies 1 maand onderweg geweest! Veel plezier met het laatste stukje van jullie reis! xxx pap en mam

    Reply
  • November 1, 2015 at 10:19
    Permalink

    Hallo Carlijn en Koen,
    Wederom een interessant en boeiend verhaal en foto,s om van te smullen.
    Het lijken voor ons wel hoogtepunten uit een reisgids die een reisburo aan zijn mogelijke klanten voor Zuid-amerika wil laten zien. En bij al die bezienswaardigheden en gebeurtenissen hoort natuurlijk ook nog een reis er naar toe waar jullie ontzettend veel zien en meemaken.
    Maak er nog een mooie maand van en kijk even of in Zuid-amerika ook wordt gedobbeld.
    Groeten Jan en Jose. Xxx

    Reply
    • November 1, 2015 at 12:00
      Permalink

      Tot nu toe heeft de jacht op dobbelstenen nog niets opgeleverd.

      Reply
  • November 1, 2015 at 11:05
    Permalink

    hoi Carlijn en Koen

    wat een mooie foto”s en verhalen weer wat moet dat een feestje voor jullie zijn.
    en wat een uitdagingen zoals spiderman, fietsen met zoveel bochtige afdalingen op de gevaarlijkste weg. en ga zo maar door.
    Mijn mond valt iedere keer open als ik jullie verhaal aan het lezen ben.

    Superrrrrrrrr in een woord.
    Geniet nog van de laatste maand in Argentinie.

    Harrie en Marian wenting Uit Hulsel

    Reply
  • November 4, 2015 at 14:47
    Permalink

    Hee Koen en Carlijn.
    Echt heerlijk om jullie reisverslagen te lezen en jullie mooie foto’s te bewonderen !
    Geniet nog van deze laatste maand vakantie.
    Hier in Netersel en ook in het CZH Eindhoven gaat alles zijn gangetje.
    De Pius-tieners beginnen morgen met hun eerste PTA’s.
    Veel groetjes van de Bresserstjes van de Muilen.

    Reply
  • November 12, 2015 at 02:34
    Permalink

    Hola amigos!
    Mooie verhalen en even zo mooie foto´s!
    Jullie hebben ongelooflijk veel gezien in een korte tijd. Voor ons een mooie reisgids zo:)
    Maak er samen nog iets heel erg moois van en blijf schrijven en foto’s plaatsen, prachtig om te zien!

    Buen viaje en groetjes vanuit Puno,

    Janneke en Pieter

    Reply

Leave a Reply to Josehermans@gmail.com Cancel reply