Mr. Koen’s first month

Ayubowan! Met deze uitdrukking wens je iemand in het Singalees een lang leven. Ayubowan wordt hier gebruikt als ‘hallo’ of ‘doei’, alhoewel ik bij wijze van groet vaker ‘hello sir, taxi?’ hoor. Hoe dan ook: leuk dat je mijn blog leest! Ik ben inmiddels alweer ruim anderhalve maand in Sri Lanka en sinds mijn vorige update begin januari is er veel gebeurd! In dit berichtje zal kort wat vertellen over mijn ervaringen de afgelopen tijd.

Nadat Martin en ik een mooie trip hadden gemaakt door Sri Lanka in de kerstvakantie, begon het avontuur hier op 4 januari echt: mijn eerste officiële werkdag. De eerste dag begon met een traditionele nieuwjaarsceremonie, waarbij een pot melk wordt overgekookt op een houtvuurtje. Hiermee wordt officieel het nieuwe jaar ingeluid. Daarna is het tijd voor lekkernijen, want daar houden ze hier van! Een kleine oversimplificatie, maar alles is hier óf zoet (denk aan drie scheppen suiker in een kopje thee), óf pittig. Ik heb nog niets kunnen vinden wat allebei is, maar het zou me niets verbazen als ik ergens nog chilipeper-snoepjes tegen ga komen.

De eerste week op het instituut stond in het teken van alles klaarmaken voor de nieuwe periode. Zo komen studenten de eerste week langs om zich in te schrijven en een test te doen waarmee hun niveau bepaald wordt. Enigszins onverwacht stonden er op de eerste dag van de inschrijvingsweek al zo’n 200 studenten op de stoep en gegeven onze beperkte capaciteit konden we deze helaas niet allemaal plaatsen. Gelukkig was het de rest van de week rustig en hebben we uiteindelijk maar liefst 1 IT klas en 7 Engels klassen kunnen vormen, dus het beloofd een drukke periode te worden!

Onze staf bestaat uit headmaster Dinesh (de directeur van de school), twee Engels leraressen Hasanthi en Chathurika, IT lerares Madhuka, administrator (receptie/financiën) Akushla, caretaker (kok/poetsvrouw) Subadra en ik. Daarnaast worden we bijgestaan door project manager Ron en zijn vrouw Yvonne, een Nederlands echtpaar dat na de Tsumani naar Sri Lanka is verhuist om te helpen met de wederopbouw (zie ook de foto hieronder).

Na in de eerste week mijn lessen te hebben voorbereid en wat andere praktische zaken te hebben geregeld, begon in week 2 het echte werk. Op maandag hadden we een welkomspresentatie voor nieuwe studenten, gegeven door Dinesh, Ron en mijzelf. Dezelfde presentatie werd de donderdag erna nog eens gegeven voor hun ouders. Het zat op beide dagen goed vol – erg leuk om te zien dat er zoveel animo is voor ons instituut.

Op dinsdag stond mijn eerste les op de planning. Normaliter geeft de project coördinator (ik) de ‘Spoken English course’, een cursus die als aanvulling wordt gegeven op de normale (B1 niveau) Engels cursus en zich met name richt op spreken/presentaties etc. Echter, door het grote aantal studenten wat zich heeft aangemeld, hebben we besloten dat ik de volledige cursus voor mijn rekening ga nemen. Een redelijke uitdaging, want naast het feit dat ik mijzelf weer helemaal moet verdiepen in alle grammatica, moet ik het ook nog over kunnen brengen op mijn studenten met mijn geringe leraars-ervaring.

De eerste vier weken zitten er echter alweer op en het gaat goed. Op het begin was het wel lastig om alles goed duidelijk te maken. Het feit dat ik alleen de Engelse taal met mijn studenten deel (en niet bijvoorbeeld even iets in het Singalees uitleggen), gecombineerd met het feit dat ze moeten wennen aan mijn accent, maakte de eerste lessen uitdagend. Daarnaast zijn studenten hier behoorlijk verlegen. Op normale Sri Lankaanse scholen praat een leraar de hele les vol en maken studenten aantekeningen terwijl ze muisstil zijn – niet interactief dus. Onze setting is veel meer cursus-achtig, dus veel interactie tussen student en docent. Doordat de studenten dit niet gewend zijn (+ het feit dat ze tegen mij opkijken omdat ik blank ben – daarover later meer) is het soms moeilijk om feedback van de klas te krijgen.

Ter illustratie:

Koen legt iets uit
Koen vraagt “Zijn er vragen?”
< * Stilte *
Koen vraagt “Snapt iedereen het?”
< * Studenten knikken van ja *
Koen zegt “Ok, aan de slag dan maar”
< * Studenten kijken elkaar verdwaasd met een blik van “Wat moeten we nu doen?” *
Een beetje frustrerend dus, maar ook interessant om dit cultuuraspect zo mee te krijgen.

Wat ook noemenswaardig is, is dat men hier enorm veel respect heeft voor leraren. Zo wordt ik altijd netjes met “Mr. Koen” of “sir” aangesproken en zijn de studenten erg rustig in de klas. Aan het eind van de klas komen ze zelfs allemaal bij mij langs om een buiging te maken. Alhoewel ik weet dat het bij de cultuur hoort, heeft het me toch 3-4 weken gekost om me niet meer ongemakkelijk te voelen tijdens dit tafereel.

De lessen bestaan uit grammatica (meestal uitleg van mij op het bord en oefeningen maken), luisteren, lezen, schrijven en spreken. Met name het spreken is iets waar veel aandacht voor nodig is. Alhoewel het Engelse niveau van de klas relatief hoog is, vinden de studenten het lastig om Engels te spreken. Het resultaat is vaak dat het zacht is qua volume en monotoon klinkt. Met behulp van wekelijkse pitches (presentatie van 1-2 minuten) die de studenten voor de klas moeten doen, probeer ik hier wat verbetering in te brengen. Zo heb ik een keer wat verteld over de structuur van een pitch (inleiding, body, conclusie – of, in case interview termen: tell ‘m what you’re going to do, do it, tell ‘m what you’ve done) en dit werd de volgende les goed overgenomen. Leuk om te zien dat ik zo de studenten kan helpen.

Naast lesgeven bestaan mijn taken met name uit het meehelpen met het runnen van de school en het uitvoeren van projecten. Dat eerste wil zeggen dat we elke week een ‘board meeting’ hebben met de headmaster, project manager (Ron) en mijzelf waarin we besluiten nemen. Hieruit komen vaak ook nieuwe taken voor mij. Daarnaast heb ik zelf een aantal projectjes waar ik aan werk (voor Eindhovense vriendjes: eeuwige nr. 6, jaja :P), zoals het schrijven van het jaarverslag, het versturen van maandelijkse updates naar contacten in Nederland, het vernieuwen van de website en het organiseren van het 10-jarig bestaan van het instituut. Ook niet onbelangrijk is mijn taak om elke dag de bel te luiden aan het begin en einde van de les (zie foto).

Ik werk elke weekdag van 8:00 tot 17:00 uur. In de avonduren ga ik een potje zwemmen in de zee, eet ik en daarna houd ik mezelf bezig met dingen zoals Skypen en series kijken. In de weekenden ben ik meestal vrij. Er zijn ook redelijk wat feestdagen waarop ik vrij ben. Helemaal mooi is het natuurlijk als de feestdag op maandag of vrijdag valt, want dan heb ik een lang weekend. In een van deze lange weekenden maakte ik een tripje naar Galle, een stad in het zuiden van hier, en Hikkaduwa. In Galle is nog veel te zien van de tijd dat Sri Lanke een Nederlandse kolonie was. In het ‘Dutch Fort’ zijn diverse Nederlandse gebouwen te bekijken, zoals de gereformeerde kerk. Na mijn bezoek aan Galle ging ik naar Hikkaduwa, om daar te duiken. Voor mijn afstuderen heb ik van pap en mam een duikhorloge gekregen, dus dit kon ik meteen testen. Van het duiken heb ik helaas geen foto’s aangezien ik er in Colombia achter kwam dat mijn onderwater camera iets minder waterdicht is dan ik dacht. Maar we doken tussen twee scheepswrakken door dus dat was cool!

In het weekend na mijn tripje werd ik uitgenodigd door Chathurika, een van onze leraressen, voor een ‘Almsgiving’ bij haar thuis. Dit is een ceremonie waarbij er o.a. gebeden wordt voor een of meerdere overleden personen (in dit geval Chathurika’s grootouders). Voordat de ceremonie plaats kan vinden, moet er al heel veel gebeuren. Zo wordt heel het dorp ongeveer uitgenodigd en wordt het huis opgeknapt, opgeruimd en zelfs volledig geschilderd. De ceremonie zelf begint wanneer de monniken arriveren. Zij gaan bidden en de gasten bidden mee. Daarna worden de monniken bediend en eten zij en krijgen ze een cadeau. Uiteindelijk vertrekken de monniken en gaan de rest van de gasten eten.

Deze ceremonie was erg bijzonder om eens mee te maken. Wat ook erg bijzonder was, was dat men er op stond dat Ron, Yvonne en ik (de enige drie blanken aanwezig) het buffet zouden openen. Alhoewel wij ons zeker niet superieur voelen ten opzichte van anderen, kijken mensen hier soms enorm tegen blanken op. Waarschijnlijk nog een restant van het koloniale verleden. Nadat we ons eten hadden gepakt, gingen we buiten onder het afdakje zitten met de rest van de staf. Echter stond men er op dat wij binnen zouden gaan zitten, want daar was het comfortabeler. Erg bijzonder om zo behandeld te worden!

Eind januari was het tijd voor bezoek. Henk en Corien (uit Netersel) kwamen na drie weken vakantie in Sri Lanka bij mij langs. Grappig om elkaar zo ver van huis te treffen. Natuurlijk kwamen Henk en Corien even kijken in het instituut en kwamen ze langs in de klas, waar ze het zelfs voor elkaar kregen om mijn studenten aan het praten te krijgen, een hele prestatie! 😉

De highlight van de maand was natuurlijk wel het bezoek van Carlijn! Na een spontaan besluit zou Carlijn een weekje op bezoek komen. Naast dat het erg leuk was dat ik Carlijn het instituut te laten zien en haar voor te stellen aan de staf, moest er natuurlijk ook wat meer van Sri Lanka bekeken worden, dus maakten we in het weekend een tripje naar de stad Kandy. Vanuit hier gingen we naar de ‘Golden Temple’ in Danbulla en Sigiriya, een mooie rots in een prachtig landschap. Naast de de tempels en het landschap prachtig waren, kwamen we ook nog een stel wilde aapjes tegen, dus dat was erg leuk!

Op zaterdag bezochten we het ‘Pinnawala Elephant Orphanage’ een plek waar olifanten die slecht behandeld werden, worden opgevangen. Alhoewel het hele gebeuren behoorlijk toeristisch is, was het wel bijzonder om zo dichtbij deze prachtige dieren te kunnen komen. Zo kon je op een plek ook een olifant voeren, gaaf! Teruggekomen in Kandy bezochten we ook nog de ‘Temple of the Tooth’, de belangrijkste boeddhistische tempel in Sri Lanka doordat er een belangrijk relikwie van Boeddha ligt: een tand. Onze trip werd afgesloten met een dagje duiken in Hikkaduwa.

Ik kan nog veel vertellen over ons tripje, maar een foto zegt meer dan duizend woorden, dus kijk vooral even naar de foto’s hieronder!

Zo, dat was het weer voor vandaag. Ik zal de volgende keer iets meer vertellen over mijn dagelijkse leven hier en wat foto’s van de omgeving toevoegen. Wordt vervolgd!

Rest mij nog iedereen nog een fijne carnaval te wensen!

Groetjes uit Sri Lanka,
Koen

6 thoughts on “Mr. Koen’s first month

  • February 7, 2016 at 19:00
    Permalink

    Hoi Koen
    Gisteren al wat gehoord via skype. Leuk om nu de foto’s te zien.
    We kijken er naar uit om over 4 weken langs te komen.

    Reply
  • February 7, 2016 at 20:17
    Permalink

    Mooi Koen. Goed dat je het naar je zin hebt daar en leuk het bezoek. Mooi land daar. goeie vakantie bestemming lijkt me

    Reply
  • February 7, 2016 at 23:59
    Permalink

    Geniet er nog maar van ! Want verwacht van de bressertjes niet dat ze jou als eerste op laten scheppen, laat staan dat ik een buiging voor je maak ! ?

    Have Fun daar ! Een fantastisch land met heerlijke mensen

    Reply
  • February 8, 2016 at 10:45
    Permalink

    Weer een mooi verhaal Koen, je doet er veel ervaring op. Geniet ervan.

    Jan en José.

    Reply
  • February 23, 2016 at 17:25
    Permalink

    Super goed Koen, en ook heel netjes met je bril;-). Geniet er van.

    Reply
  • March 20, 2016 at 05:16
    Permalink

    Hoi Koen,

    Leuk verhaal! Is weer eens wat anders dan reizen in Zuid-Amerika. Zo te horen kunnen ze je in ieder geval goed gebruiken. We hadden niet anders verwacht dat Carlijn al snel jouw kant op zou komen, leuk om jullie weer samen te zien. Veel plezier en succes nog!

    Groeten Pieter & Janneke

    Reply

Leave a Reply to Marian en Peter Cancel reply