Routine, maar dan anders

Lieve allemaal,

Ik geloofde het bijna niet toen ik zag dat mijn laatste post alweer bijna 2 maanden geleden is – het is een cliché, maar de tijd gaat snel! De afgelopen week dacht ik eigenlijk voor het eerst aan het moment dat ik weer uit Sri Lanka ga vertrekken. Voorheen leek dit altijd nog ver, ver vooruit, maar inmiddels is het nog ‘maar’ ruim anderhalve maand.

Waar mijn blogs gebruikelijk een soort activiteitenoverzicht zijn, is dit een wat algemener verhaal over mijn tijd in Sri Lanka. Natuurlijk zal ik ook vertellen wat ik allemaal gedaan heb de afgelopen maanden – zie daarvoor het laatste stuk van dit bericht. En als je eigenlijk alleen op zoek bent naar de foto’s, scroll dan snel helemaal naar beneden! 🙂

Routine

Februari was een bijzondere maand, doordat er eigenlijk (na het bezoek van Carlijn) helemaal niets bijzonders was. Regelmatig zijn er hier wel wat weekend-activiteiten te doen, maar februari was eigenlijk een hele ‘normale’ maand, voor zover je van een normale maand kunt spreken als je 8.000 kilometer van huis bent. Natuurlijk is het altijd leuk als er wat te doen is, maar ook de rustige periodes vind ik een bijzonder deel van een buitenland ervaring. Ik zou nu kunnen zeggen “ik heb mijzelf gevonden”, maar dat A) is niet waar en B) zou mij in een categorie reizigers plaatsen die Carlijn en ik altijd zoveel mogelijk probeerden te mijden tijdens onze reis. Desondanks is het wel een interessante ervaringen om op jezelf aangewezen te zijn in een vreemd land en is het bijzonder hoe snel alles eigenlijk ‘gewoon’ wordt. Doordeweeks werken, chillen in het weekend. ‘s Avonds zwemmen in de zee, winkelen in de lokale winkeltjes (waar je de enige blanke bent), (vaak) alleen eten, wat werk doen in de avond en natuurlijk af en toe een serietje kijken. Eerst is alles nieuw en voor je het weet heb je een mooie routine opgebouwd en besef je eigenlijk niet eens meer dat je in Sri Lanka bent.

Tot Sri Lanka besluit je daar spontaan aan te herinneren. Het thema van de afgelopen maand: power cuts. Deze spontane stroomstoringen treden normaal gesproken ongeveer eens in de twee weken op. Zo zit je lekker in een kantoor met airco, zo zit je te zweten (buitentemperatuur >30 graden) en dank je degene die ooit besloten heeft om zonnepanelen aan te leggen op het dak van de school, zodat in elk geval de ventilator nog werkt. Gelukkig werkt mijn computer ook op zonne-energie, dus kan ik wel gewoon doorwerken, maar dan met wat extra druppeltjes zweet. Normaal gesproken duren deze storingen gelukkig maar een paar uur, maar de afgelopen maand was er ergens iets vreselijk mis gegaan bij een energie centrale en hadden we ineens van 2 uur ‘s middags tot 11 uur ‘s avonds geen stroom. Om 10 uur was ik aan slapen toe, maar binnen slapen zonder airco was echt geen optie, dus verplaatste ik mijn matras naar het balkon, hing ik een klamboe op en maakte ik me klaar voor een nachtje ‘kamperen’. Na een uurtje lekker onder de sterrenhemel te hebben geslapen ging de stroom gelukkig weer aan en kon ik weer lekker in mijn eigen bedje liggen.

Deze storingen gingen nog even door de daaropvolgende weken. Op het moment dat de stroom stopt met werken besef je je toch maar al te goed dat je jezelf in een ontwikkelingsland bevind. Vooral bijzonder is het feit dat het in Nederland zo’n grote uitzondering is om een middag geen stroom zou hebben – hier kijkt men er niet eens meer van op. Waar mijn geduld nog wel eens op de proef gesteld wordt, legt de gemiddelde Sri Lankaan zich er gewoon bij neer, met het motto “we zien wel wanneer de boel weer werkt”.

The Sri Lankan way

De manier hoe stroomstoringen plaatsvinden en hoe men daar op reageert vind ik ook wel typerend voor Sri Lanka. In principe werkt alles oké, maar je kunt er op wachten totdat er ergens een keer iets mis gaat. Dat wordt dan gemaakt, maar niemand weet wanneer en hoe lang dat gaat duren. Mensen wachten geduldig af. Westerlingen worden ongeduldig. Uiteindelijk werkt het weer en dan begint het hele verhaal weer van voor af aan. Stroom, bussen, maar ook vrijwel alle elektronische apparaten in het instituut moeten aan deze cirkel geloven – de ene airco is gemaakt, en de volgende begeeft het.

Een soortgelijk principe geldt voor het openbaar vervoer. Als andere reizigers mij vragen hoe ze ergens moeten komen is mijn antwoord normaal gesproken “vraag maar wat rond, je wordt waarschijnlijk wel de goede kant opgestuurd. Het kan even duren, maar uiteindelijk kom je ongetwijfeld bij je eindbestemming aan”. Ja, de Nederlandse efficiëntie mis ik hier wel eens. Daar staat dan wel weer de relaxte Sri Lankaanse “het komt allemaal wel goed”-mentaliteit tegen over, en dat heeft ook wel weer wat.

Contact

Initieel was ik op zoek naar een project voor een kortere periode (ong. 1 maand) maar toen ik de vacature voor deze functie zag was ik meteen enthousiast. Natuurlijk betekende dat wel dat ik Carlijn, familie, vrienden en ‘thuis’ weer 5 maanden zou moeten missen. Desondanks ben ik blij dat ik hier 5 maanden ben. Naast het feit dat ik (uiteraard) meer kan doen in 5 maanden dan in 1 maand, merk ik ook dat het vormen van relaties met de staf en de studenten iets is wat tijd nodig heeft. In het begin was het contact dan ook met name oppervlakkig, maar de laatste tijd krijg ik steeds meer een kijkje in de Sri Lankaanse cultuur.

Het samenwerken met de stafleden en ‘mijn’ studenten is dan ook een van de leukste aspecten van mijn tijd hier. We hebben met de staf vele leuke, interessante en bijzondere gesprekken gehad aan de lunchtafel, en mijn studenten worden meer en meer spraakzaam (alhoewel ze volgens Nederlandse begrippen nog steeds als verlegen te boek zouden staan). Dit alles geeft soms mooie nieuwe inzichten, maar vaak ook gewoon hele grappige momenten.

De vreemde eend in de bijt

Ondanks het leuke contact met stafleden en studenten blijf ik toch de vreemde eend in de bijt. Naast het meest zichtbare verschil – een andere huiskleur – zijn er ook vele andere verschillen waar ik mee geconfronteerd word. Dit is denk ik ook wel de grote uitdaging van een langere tijd in het buitenland wonen; je hoort er nooit helemaal bij. Alhoewel de meeste Sri Lankanen bijzonder vriendelijk zijn en ik mij zeker thuis voel hier, is het toch altijd anders dan écht thuis zijn. Wat dat betreft is het na vijf maanden denk ik ook wel weer leuk geweest.

Pap en mam op bezoek

Maar goed, als je niet thuis bent wil dat niet zeggen dat een stukje thuis niet na Sri Lanka kan komen. Ik mag mijzelf dan ook erg gelukkig prijzen met al het bezoek uit Nederland wat ik krijg. Na het bezoek van Carlijn eind januari stond begin maart het volgende bezoek alweer op de planning: pap en mam.

Natuurlijk moest ik doordeweeks nog gewoon werken, maar in de weekenden maakten we samen enkele mooie tripjes. Het eerste weekenden bezochten we de stad Galle en gingen we walvissen spotten in Mirissa. Het weekend daarna gingen we naar maar liefst drie safariparken (Uda Walawe, Yala en Bundala) op zoek naar olifanten en andere dieren. In het laatste weekend gingen we richting het noorden en bezochten we Kandy, Dambulla, Sigiriya en Polonnaruwa (een stad met veel ruïnes van Sri Lankaanse koninkrijken). Verder bezochten pap en mam natuurlijk het instituut en kwamen ze in de klas kijken.

Ik kan nog veel vertellen over deze weken en onze tripjes, maar wellicht is het beter om gewoon wat foto’s te laten zien:

Verder hieronder ook nog wat leuke foto’s van enkele activiteiten die de afgelopen tijd op het instituut plaatsvonden (klik op de foto’s voor een beschrijving).

Bijna vakantie…

Inmiddels is er nog meer bezoek uit Nederland gearriveerd: afgelopen vrijdag kwamen Joeri en Bram aan. Samen met Kim en Marle (die a.s. vrijdag aankomen) zullen we volgende week een reisje door het binnenland gaan maken want ook voor mij is het dan vakantie! Het is namelijk eind volgende week Singalees nieuwjaar, dus is de school gedurende die week dicht. Ik kijk er dan ook erg naar uit even uit de ‘routine’ te ontsnappen en een mooi reisje te gaan maken.

Na de vakantie heb ik nog twee weken om mijn studenten klaar te stomen voor hun examens en dan is mijn tijd als Engels leraar alweer voorbij. Carlijn heeft inmiddels ook alweer een ticket geboekt voor een tweede trip naar Sri Lanka en zal hier voor een weekje zijn begin mei, waarna we samen een reis zullen maken naar Thailand voor ongeveer twee weken. Veel leuke dingen in het vooruitzicht dus.

Na het lezen na het laatste stukje van deze blog kan ik me voorstellen dat sommigen van jullie (hoi opa :-P) zichzelf afvragen “Werkt die jongen eigenlijk wel, of is ‘ie alleen maar vakantie aan het houden?”. Natuurlijk schrijf ik hier alleen over de noemenswaardige dingen, maar ik kan me voorstellen dat het voor jullie ook leuk is om iets meer te zien van mijn ‘normale’ leventje hier. Ik ben daarom een filmpje aan het maken waarin ik jullie een ‘typische dag’ op het instituut laat zien, dus dit zien jullie binnenkort hier!

Dat was het weer voor vandaag! Leuk dat jullie dit bericht, ondanks de lengte, tot het einde hebben gelezen. Ik hoop dat daar in Nederland ook alles goed gaat met iedereen.

Tot ziens!

Koen

4 thoughts on “Routine, maar dan anders

  • April 5, 2016 at 20:27
    Permalink

    Leuk verhaal hoor! Ben wel erg benieuwd naar je filmpje 😉 want zo lijkt het inderdaad alsof je alleen maar vakantie houdt (wat zeker niet zo is!). Veel plezier alvast voor je vrije week met al ke vriendjes, tot snel xx

    Reply
  • April 5, 2016 at 22:05
    Permalink

    Ha Koen. Wat weet je het toch mooi te verwoorden !
    Het was voor ons een fantastische ervaring om daar te zijn en met eigen ogen te zien hoe jij daar voor de klas staat en omgaat met de staff en de leerlingen, en natuurlijk aunti! Heel mooi om te zien, dat er ook goede resultaten geboekt worden op het Lideke Wery instituut, en ook dat de leerlingen zo gemotiveerd zijn.
    We hebben erg genoten van deze reis, en het was ook heerlijk om de weekenden het eiland te verkennen met jou. (en door de week zonder jou 😉
    En natuurlijk die famous power cuts, en hoe ze daar in Sri Lanka mee omgaan,dat was ook een hele ervaring! Alles went, zelfs voor ons.!
    Het eieren schilderen en het eieren zoeken was ook geslaagd zo te zien 😉
    En uit ervaring weten we dat je niet alleen vakantie hebt, maar ook heel wat goed werk verricht daar !
    Heel veel plezier nog met je vrienden, en daarna nog met Carlijn, en nog veel succes met je klas.
    xxx pap en mam

    Reply
  • April 5, 2016 at 22:29
    Permalink

    Keileuk koen !
    Goed en interesant geschreven, geniet er nog maar effe van het prachtige land en mensen daar.
    Ook al veel van jullie pap en mam gehoord en die zijn retetrots en hebben echt genoten van het werk wat je daar doet.

    Groetjes uncle toni ?

    Reply
  • April 6, 2016 at 18:36
    Permalink

    Hallo Koen,
    5 maanden ergens anders wonen kun je inderdaad niet zonder dat je de echte cultuur steeds beter leert kennen. Dat zorgt natuurlijk wel voor veel herinneringen, die je in je rugzak kunt meenemen en bewaren voor je toekomst. Geniet er nog van de 1,5 maand en maak met Carlijn straks nog een mooie afsluitende reis.
    Tot ziens en vele groeten van Jan en Jose Hermans.

    Reply

Leave a Reply